Türk adı, tarihi kaynaklarda değişik şekillerde gözlemlenmektedir. Farklı milletlerin kaynaklarında, farklı anlamlarda geçen Türk adı, okunuş itibariyle de kavimlere göre değişiklik göstermiştir.
Türk kelimesi Türkçe‘de; Orhun Yazıtları‘nda hem “Türk” hem de “Türük” olarak iki şekilde geçmektedir. Zamanla iki heceli olan “Türük” kelimesi yerine “Türk” kelimesi kullanılmaya başlanmıştır.[1]
Çince‘de, “T’u-küe” olarak geçen Türk kelimesi, Çince’de “r” harfi olmadığından dolayı iki heceli olarak okunur.[2]
Araplar ve İranlılar ise, Türk kelimesini “Turk” diye telaffuz ederler. Türk kelimesi, XI. ve XII. asırlardan kalma Rus kaynaklarında “Tork” ve “Torki” (Türk ve Türkler) şeklinde geçmektedir.[3]
Notlar;
[1] İbrahim Kafesoğlu, “Türk Adının Telaffuzu”, Türkler Ansiklopedisi, C.1, (Ankara: Yeni Türkiye, 2002), s.314
[2] İbrahim Kafesoğlu, Türk Milli Kültürü (İstanbul: Ötüken, 1997), s.43
[3] İbrahim Kafesoğlu, age, s.314
Kaynakça;
KAFESOĞLU İbrahim, Türkler Ansiklopedisi, C.1, Yeni Türkiye Yayınları, Ankara 2002.
KAFESOĞLU İbrahim, Türk Milli Kültürü, Ötüken, İstanbul 1997.
